Αχ αυτά τα ένζυμα!

Όταν κόβεις ένα κρεμμύδι, απελευθερώνεις ένζυμα που ονομάζονται αλλινάσες.

Η μυρωδιά του κρεμμυδιού προκαλείται από την παρουσία σουλφοδειξίων και αυτά, ερχόμενα σε επαφή με τα φρεσκο-αποδεσμευμένα ένζυμα, μετατρέπονται σε σουλφενικά οξέα (όλα αυτά τα σουλφοδιάφορα έχουν… θείο, καταπώς δείχνουν τα ονόματά τους) τα οποία είναι ασταθή και μεταβάλλονται γρήγορα σε συν-προπανεθυλικό-S-οξείδιο το οποίο είναι-σίγουρα το γνωρίζεις αυτό!-ένα πτητικό αέριο.

Αυτό το ασταθές και φοβερά ευμετάβλητο αέριο συναντά το υγρό στην επιφάνεια του ματιού σου και υφίσταται ακόμη μια αλλαγή, μεταβαλλόμενο αυτή τη φορά σε ένα ήπιο θειικό οξύ.

Οι απολήξεις των νεύρων στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού δεν το βρίσκουν καθόλου της αρεσκείας τους – άκρως κατανοητό εξάλλου – και ο προστατευτικός μηχανισμός του ματιού μπαίνει αμέσως σε δράση κινητοποιώντας και κάνοντας τους δακρυγόνους αδένες να εκκρίνουν δάκρυα.

Αυτό δεν είναι κάτι ιδιαιτέρως καλό, επειδή δημιουργείται ακόμη περισσότερη υγρασία που έρχεται σε επαφή με ακόμη περισσότερο πτητικό αέριο για να παράγει ακόμη περισσότερο θειικό οξύ, τη στιγμή που αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεσαι και πολύ καλύτερα να έλειπε.

Λέγεται ότι για να αποφύγεις τα τρεχούμενα δάκρυα, μπορείς να κόψεις τα κρεμμύδια κάτω από τρεχούμενο νερό, οπότε άνοιξε κι εσύ τη βρύση και άρχισε να κρεμμυδοκόβεις.

Άλλη μια χρήσιμη συμβουλή σύμφωνα με μερικούς, είναι πως αν κρατάς μια φέτα ψωμί δαγκωμένη ανάμεσα στα δόντια σου ενόσω κόβεις κρεμμύδια, δεν θα αρχίσεις να κλαις. (ίσως αρχίσουν να κλαίνε οι γύρω σου με το θέαμα που θα παρουσιάσεις, όμως τι σε… κόφτει εσένα!)

Paul Heiney, Μικρές Απορίες & Μεγάλα γιατί!