Ψάχνω να σε βρω, πού να αναζητήσω,
όσο και να προσπαθώ, πιο πολύ σε χάνω παρά σε βρίσκω.
Και μαραζώνω, πονώ και αναρωτιέμαι,
πού βρίσκεσαι και εγώ όλο άδικα πλανιέμαι;

Μήπως βρίσκεσαι κρυμμένη στο Αφγανιστάν,
σε έχουνε συλλάβει όλοι οι Ταλιμπάν;
Μήπως στεφάνι σου έβαλαν της Χαβάης οι χορεύτριες,
στο χορό έχεις αφεθεί και στη φωνή τους που σου λέει
«»χόρεψε, μέθυσε, πιες!».

Μήπως βρίσκεσαι στη μακρινή Ιαπωνία,
σε βουδιστικό ναό ή στα ακριβά ξενοδοχεία;
Μπορεί να βρίσκεσαι στην Αυστραλία,
σε κάποιο μεγάλο βουνό για πεζοπορία.
Μπορεί να βρίσκεσαι στη διπλανή Ιταλία,
στον πύργο της Πίζας και όλα να τα κοιτάς λοξά.

Μήπως βρίσκεσαι στην Ισπανία,
ταυρομαχία παρακολουθείς με αίμα και με βία;
Μήπως βρίσκεσαι στο Πακιστάν,
στο Ουζμπεκιστάν ή σε κάποια άλλη χώρα που τελειώνει
σε «αν».

Μπορεί να βρίσκεσαι πιο μακριά,
μπορεί και πιο κοντά.
Θα σε δω κάποια στιγμή,
πόσο να μου κρύβεσαι πια;

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη