Όποτε ακούμε έναν νέο άνθρωπο να λέει με στόμφο πως «περνάει κρίση ηλικίας» συνήθως γελάμε και τον θεωρούμε υπερβολικό. Όμως αυτό δεν αναιρεί την αλήθεια του…
Μπορεί η έννοια της κρίσης ηλικίας να θεωρείται συνυφασμένη με τη μέση ηλικία, ωστόσο αυτό είναι μια παρεξήγηση. Άλλωστε, οι κοινωνικοί κανόνες και τα «πρέπει» βρίσκονται σε αφθονία στις ζωές μας. Και όταν ένα κομβικό σημείο πλησιάζει σε ηλικιακό επίπεδο, είναι λογικό να μας πιάνει ένας πανικός. Ακόμα και όταν βιώνουμε τις μέρες της νεότητάς μας.
Οι πιο συνηθισμένες κρίσεις ηλικίας είναι οι εξής:
Η κρίση της εφηβείας
Και όμως, ένας έφηβος περνάει κρίση ηλικίας. Δεν χρειάζεται άλλωστε να έχει υπαρξιακές αγωνίες για να βιώσει μια κρίση. Και μόνο που βρίσκεται στο στάδιο που η ταυτότητά του συγκροτείται και διαμορφώνεται ως χαρακτήρας, τα πράγματα είναι κρίσιμα.
Πολλές παραξενιές και πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα καθορίζουν την εν λόγω ηλικιακή κρίση και η στάση των γονέων είναι η πιο κομβική για το ξεπέρασμά της: η αποδοχή των επιλογών ενός εφήβου και η διακριτική καθοδήγηση θα κάνουν την συγκεκριμένη κρίση να περάσει. Σύμφωνα φυσικά θα έρθει και η επόμενη…
Η κρίση των 18
Είναι η στιγμή που ένας άνθρωπος ενηλικιώνεται, τελειώνει το σχολείο, φεύγει και «επίσημα» από την ξεγνοιασιά της ανήλικης ζωής. Η μετάβαση αυτή είναι δεδομένο πως δημιουργεί έναν μικρό πανικό σε πολλά παιδιά και το γεγονός ότι οι ενήλικοι και πολύ μεγαλύτεροι συγγενείς τους θεωρούν υπερβολικές τις αντιδράσεις τους δεν τα βοηθάει.
Τις περισσότερες φορές η κατάλληλη αντιμετώπιση για την κρίση των 18 είναι να γίνει κατανοητό πως δεν υπάρχει βιασύνη. Μια κενή χρονιά, ανάμεσα στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, μια χρονιά αρμονικής προσαρμογής στα δεδομένα της καινούριας αυτής συνθήκης, είναι ό,τι πρέπει.
Η κρίση των 30
Από τα 18 μέχρι τα 30 βρίσκεσαι στη γενική ηλικιακή κατηγορία της «νεολαίας». Η έξοδος από αυτή την περίοδο έρχεται στα πρώτα -άντα και ένα μικρό σοκ μπροστά στην απαίτηση να «νοικοκυρευτείς» και να «σοβαρευτείς» δεν γίνεται να μην σε πιάσει.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις για να ξεπεράσεις την κρίση των 30 είναι να πάψεις να συγκρίνεις την κατάσταση της ζωής σου με αυτή των έτερων συνομηλίκων σου. Αντιμετώπισε τον εαυτό σου αυτόνομα, χωρίς να ετεροκαθορίζεσαι από τους γύρω σου. Όπως και να έχει, είσαι ακόμα νέος και έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου.
Η κρίση των 40
Θα είσαι σε μια φάση που δεν θα καταλαβαίνεις πότε πέρασαν τα χρόνια και από τα 30 βρέθηκες στα 40 και θα αγανακτείς με τον παρελθοντικό εαυτό σου που πίστευε πως ήσουν μεγάλος πριν μια δεκαετία και δεν κυνήγησε διάφορα όνειρα με τον ενθουσιασμό που έπρεπε. Μην ανησυχείς, πολλοί το παθαίνουν, δεν είσαι μόνος σου.
Ακόμα και αν νιώθεις ότι οι υποχρεώσεις σε έχουν πνίξει και πως έχεις παραμελήσει τον εαυτό σου, το βασικό που πρέπει να κάνεις είναι να θυμηθείς πως πρωταρχικά είσαι υπεύθυνος για τη δική σου ζωή και πρέπει να μην το υποτιμάς αυτό. Ενδεχόμενες υποχρεώσεις με παιδιά μειώνουν τον χρόνο σου αλλά όπως και να έχει ο χρόνος θα δημιουργηθεί αν θες να τον δημιουργήσεις. Εκτός και αν τον χρησιμοποιείς σαν άλλοθι για την αδράνειά σου. Για σκέψου το…
Η κρίση των 55
Η περίοδος της συνταξιοδότησης πλησιάζει ή έχει έρθει ήδη και αντί να χαίρεσαι αρχίζεις να νιώθεις αντιπαραγωγικός. Η λέξη «γεράματα» καλπάζει εναντίον σου και νιώθεις σαν γερασμένο άλογο που μετά από χρόνια τρεξίματος θα πρέπει να αποσυρθεί. Κι όμως, η λύση είναι πολύ απλή.
Πολύ απλά, δραστηριοποιήσου. Η δουλειά δεν είναι ο μόνος τομέας δημιουργικότητας. Για την ακρίβεια, υπάρχουν άπειροι τομείς που μπορείς να είσαι δημιουργικός και δεν τους είχες ανακαλύψει λόγω περιορισμένου χρόνου εξαιτίας της δουλειάς. Πλέον έχεις όλο τον χρόνο να τους ψάξεις. Βρες τους και δώσε τους να καταλάβουν…
