Έκλεισες το φως και
σκεπάστηκες με τους φόβους σου.
Ονειρεύεσαι κι απόψε πως
σώζεις τα λάθη σου.
Πόσο μακριά από την αλήθεια
ταξιδεύεις άραγε;
Στη σιωπή της απόστασης
δυο ανάσες ζουν παράλληλα.
Η μια ξαγρυπνά τους πόθους της, η άλλη
κοιμίζει τις επιθυμίες της.
Στο σκοτάδι της θλίψης γράφω,
σε τυφλές σελίδες για τυφλές ελπίδες.
Ξύπνα (με) κι έλα,
να ζήσουμε τ’ όνειρο.
Μπορεί εκείνο να μη γερνά ποτέ,
μα εσένα, σε “γέρασαν” οι φόβοι σου.
