Μη μου μιλάς,
για καλοκαίρια που πέρασαν,
φορτωμένα προσδοκίες,
χωρίς ποτέ να βρουν λιμάνι να δέσουν.
Μίλα μου,
για ‘κείνα που οι νύχτες θα σε βρουν
ξαπλωμένο δίπλα μου, ν’ αφαιρείς
τις αποστάσεις απ’ το όνειρο.
Εκείνα που ράθυμα θ’ αγκαλιάσουν μνήμες
ενός έρωτα, που δεν γεννήθηκε ακόμη
κι αχόρταγα θα μετρήσουν
τα βήματα της επιθυμίας.
Τις ώρες που η αλμύρα
γλείφει τα πέλματα μας και η ραστώνη
φιλά τις άκρες των βλεφάρων μας
εσύ, μίλα μου.
Η φωνή σου να ταξιδεύει τον πόθο μου
και να μην ξέρεις, αν το σώμα μου χορεύει
στην αλλαγή των εποχών
ή στην εναλλαγή των αισθήσεων.
Μίλα μου,
για όσα ακόμη δεν ήρθαν
και με δάχτυλά σου
μέτρα στο κορμί μου φθόγγους.
Κι άφησε με εκεί, ξαπλωμένη δίπλα σου
με τα μάτια κλειστά,
χωρίς να ξέρω, αν κάνω έρωτα
με τα δάχτυλα σου ή τη φωνή σου.
