Ένιωθα κάθε στιγμή την πίκρα στην ψυχή σου.
Τη συννεφιά στα μάτια σου τα αισθαντικά,
Για όλα εκείνα που μου ζήταγες με τόση αγάπη
Και γω δεν σου’ δωσα ποτέ.

Πενήντα χρόνια, στην ηλικία της αθωότητας,
Με τα μεγάλα όνειρα, με τις μεγάλες τις αγάπες,
Για ψίχουλα έδινα το αίμα της καρδιάς,
Που τώρα δεν μ’ απόμεινε ούτε σταγόνα.

Δεν είναι που δεν θέλω να σου δώσω,
Δεν είναι που δεν ξέρω να σου δώσω.
Τι να σου δώσει όμως κάποιος που η καρδιά του
Δεν έχει πια ούτε σταγόνα.

Πάρις Ξεπουλιάς, από την ποιητική του συλλογή ΄΄ Μεταμεσημβρινές Ώρες ΄΄, 1999