Έρωτας ή marketing

Σήμερα που σας είδα κατάλαβα πως αυτό που έχουμε δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση…

Έρωτας ή marketing

“Σήμερα που σας είδα κατάλαβα πως αυτό που έχουμε δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση”. Έτσι μήνυσε στον Φλορεντίνο Αρίσα η Φερμίνα Δάσα στο σύντομο γράμμα που του έστειλε με την υπηρέτριά της, κι εκείνος -απελπισμένος και τρελός από έρωτα, της χάρισε μια ζωή περιμένοντάς τη, κάνοντας υπομονή πενηνταένα χρόνια, εννιά μήνες και τέσσερις μέρες μέχρι να της επαναλάβει τον όρκο της αιώνιας πίστης και παντοτινής αγάπης του.

Υπάρχουν τέτοιοι έρωτες στην εποχή μας, σαν αυτόν που περιγράφεται στο βιβλίο του Μάρκες;
‘Ο έρωτας δε θέλει χρόνο, θέλει ταχύτητα’ έχει πει μεταξύ άλλων η ποιήτρια Κική Δημουλά.

Στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, όταν ο έρωτας τις περισσότερες φορές προκύπτει ανάμεσα σε δύο avatars και το πρώτο φλερτ είναι στα σχόλια ή στα likes, τα ραντεβού στο chat, πώς ξεκινάει μία αληθινή σχέση παίρνοντας σάρκα και οστά;

Είναι εποχή που εμπνέει γενικότερους προβληματισμούς.
Αγάπη υπάρχει; Έρωτας; Μήπως τελικά ερωτευόμαστε τον αντικατοπτρισμό μας στα μάτια του άλλου; Μήπως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η απόρριψη λειτουργεί σαν το καλύτερο αφροδισιακό που έχει παρασκευαστεί ποτέ από καταβολής κόσμου;

Μήπως άλλοτε πάλι η ανάγκη μας για συντροφικότητα ή η ανασφάλεια και η συνήθεια μας κάνουν να πιστεύουμε πως αυτό που νιώθουμε είναι έρωτας;

Ας γυρίσουμε λίγο πίσω στον χρόνο. Στον χρόνο, όχι στον χώρο. Προσδεθείτε. Καποδίστριας. Ανακαλύπτει τη θρεπτική αξία της πατάτας. Τη φέρνει στο Ναύπλιο. Την προσφέρει στους Έλληνες. Αυτοί δεν την δοκιμάζουν καν.

Ώρα για στρατηγική: Εκείνος βάζει φύλακες να την φρουρούν νυχθημερόν, απαγορεύοντας σε όλους να την πλησιάσουν. Ο κλέψας του κλέψαντος! Η πατάτα γίνεται must προϊόν σε κάθε σπιτικό και από τότε την τρώμε τηγανιτή, πουρέ, βραστή, ψητή και ογκρατέν.

Όλα είναι θέμα marketing λοιπόν. Ειδικά αυτούς τους καιρούς που η εικόνα είναι το παν. Έχει να κάνει με το πώς προωθείς τον εαυτό σου. Για παράδειγμα, είσαι ελεύθερος επαγγελματίας και πηγαίνεις σε συνεντεύξεις. ‘Με πόσα χρήματα θα ήσασταν ικανοποιημένος;’ ρωτάει ο εργοδότης. Πούλα ακριβά τον εαυτό σου. Σε όλα. Όσο πιο πολλά πεις, τόσο περισσότερο θ’ ανέβεις στην εκτίμησή του.

Κι ερχόμαστε στα του έρωτος και στην εισαγωγή μιας νέας έννοιας στο καθημερινό μας λεξιλόγιο: καψουρεύω, τσιτσιρίζω, ‘τρέχω’ τον άλλον. Κάνω ψαλιδάκια, ποζεριές, κολπάκια. Για παράδειγμα: Γνωρίζεις έναν νεαρό. Όμορφο, έξυπνο, καλό. Πληροί τις προϋποθέσεις για σχέση. Βγαίνεις ένα ραντεβού μαζί του και είναι πολύ καλός για να’ναι αληθινός. Μέχρι που γελάς με τ’ αστεία του.

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τις επόμενες ώρες, όλα θα κριθούν από το ποιος θα στείλει μήνυμα πρώτος στον άλλον, σε πόση ώρα θα απαντηθεί, τι ακριβώς θα περιέχει. Και φυσικά προτού υπάρξει απάντηση από οποιαδήποτε πλευρά, θα προϋπάρξει τηλεδιάσκεψη με τον/την καλύτερο/η φίλο/η για να σημειολογηθεί μέχρι και το σημείο στίξης.

Στατιστικά, λόγω ασκήσεων υποταγής, σε αυτές τις πρώτες σελίδες που κρίνεται το ποιος θα έχει περισσότερη εξουσία πάνω στον άλλον, θα αρχίσει ένας από τους δύο τα τεχνάσματα και, ή το παιχνίδι θα τερματίσει, ή θα πολλαπλασιαστούν τα κανονάκια κι οι ζωές των δύο παικτών, με αποτέλεσμα ο ενθουσιασμός τις περισσότερες φορές να γίνεται καψούρα και να μη μετουσιώνεται σε έρωτα. Και καταλήγεις πολλές φορές να νομίζεις ότι ερωτεύτηκες ενώ στην ουσία παίζεις κυνηγητό.

Σύμφωνα λοιπόν με τους άγραφους κανόνες, δεν πρέπει να δείχνεις τι νιώθεις. Θα πρέπει να έχεις τον άλλον στο σκοτάδι για να του κεντρίσεις το ενδιαφέρον. Δεν κάνεις πλάνα για μετά από δέκα μέρες γιατί μπορεί να φρικάρει. Αν γίνει αναφορά σε πρώην καταστάσεις, αυτομάτως κλίνεται κι από τους δύο το χειρότερο ρήμα: ξενερώνω. Δεν κάνεις δώρα, δεν βιάζεσαι να κάνεις συστάσεις με τους κολλητούς σου.

Ένας πρόχειρος οδηγός επιβίωσης σε ραντεβού σύμφωνα με το παραπάνω μοντέλο: 1. τον στήνεις το ακαδημαϊκό τέταρτο 2. όταν σε παίρνει τηλέφωνο μην απαντάς ποτέ με την πρώτη 3. στα μηνύματα να απαντάς με διαφορά φάσης τουλάχιστον τριών ωρών 4. μη χρησιμοποιείς κτητικές αντωνυμίες 5. απόφυγε τα ‘θα’ και το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού.

Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά σου φαίνονται αστεία; Όταν για σένα αγάπη είναι να γκρεμίζεις τις άμυνες, να εγκαταλείπεις τη δύναμη, να τσαλακώνεις τον εγωισμό. Όταν έρωτας είναι να θες να το φωνάξεις, να το δείξεις, να μη σε νοιάζει να εκτεθείς; Όταν έχεις μάθει να λες αυτό που σκέφτεσαι, να δείχνεις αυτό που νιώθεις, είτε πρόκειται για φιλία, είτε για σχέση; Τελικά οι νόμοι της αγοράς διέπουν όλες τις σχέσεις;

Κείμενο: Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού

Διαβάστε επίσης

Close