Μικρή μου μύγα,
πάλι έρχεσαι στο χέρι μου;
Σε διώχνω, σε τινάζω
και πάλι ενοχλείς τη σιωπή μου;

Μικρή μου μύγα
την ηρεμία μου αναστατώνεις.
Στο χέρι σα τσίμπημα σε αισθάνομαι
και όσο και να σε διώχνω εσύ επιμένεις.

Ένα βουητό μέσα στα αυτιά μου,
τις ώρες που θέλω να ηρεμήσω.
Την ώρα που θέλω ακόμα να κοιμηθώ,
με αναγκάζεις με παράπονο να ξυπνήσω.

Μικρή μου μύγα,
γιατί δε φεύγεις μακριά μου;
Με το χέρι μου σε διώχνω,
γιατί πλησιάζεις ξανά κοντά μου;

Μικρή μου μύγα,
φύγε μακριά όσο προλαβαίνεις.
Διότι στο τέλος,
κλεισμένη στην εφημερίδα μου
σε βλέπω να πεθαίνεις…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη