Τα άγρια ένστικτά μας, από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Κάθε πράξη βιαιότητας προς οποιοδήποτε πλάσμα, φανερώνει το άγιο θυμικό του χαρακτήρα μας, βγάζει στην επιφάνεια τα άγρια ένστικτά μας για επιβολή και πρόκληση…

Τα άγρια ένστικτά μας, από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Τα άγρια ένστικτά μας, αυτή την ανάγκη μας να καταστρέφουμε και να πληγώνουμε ζωές, τις μετονομάσαμε σε έθιμο και τις συντηρούμε διαχρονικά.

Άγρια έθιμα που επεβίωσαν από την εποχή του Κολοσσαίου, αναδεικνύοντας την άγρια φύση μας η οποία αν δε διαποτιστεί με τους σπόρους της παιδείας και της ενσυναίσθησης, συνεχίζουν αδιάβλητα.

Κάποτε, οι Ρωμαίοι πετούσαν ανθρώπους μέσα στο Κολοσσαίο και χαιρόντουσαν όταν τα άγρια θηρία κατασπάρασσαν τις σάρκες τους.

Σήμερα, σε πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης, βασανίζουμε ζώα για την τέρψη του κόσμου και αφού διασκεδάσουμε εις βάρος τους, τα θανατώθουμε.

Ο λόγος για την ταυρομαχία, ένα βάρβαρο έθιμο, το οποίο ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα κατεξοχήν θεάματα της Ισπανίας. Με πόση βαρβαρότητα χαιρόμαστε όταν βλέπουμε ένα ζώο να ταλαιπωρείται και να βρίσκει τελικά το θάνατο με ένα κοντάρι το οποίο διαπερνά το σώμα του!

Η βαρβαρότητα της φύσης μας ξεπερνάει εκείνη τη στιγμή το αίσθημα της συμπόνιας και της ενσυναίσθησης. Πώς είναι δυνατόν, κάποιος να θεωρεί αυτό το θέαμα ωραίο;

Κάθε βίαιη πράξη απέναντι σε ένα οποιοδήποτε ζώο παραβιάζει τα Δικαιώματα των ζώων όπως αυτά έχουν καθιερωθεί το Διεθνές δίκαιο, στο οποίο γίνεται σαφές πως δεν επιτρέπεται καμία πράξης βίας και πρόκλησης πόνου απέναντι σε αυτά. Ακόμα και τα ζώα τα οποία εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου, δε βιώνουν με επώδυνο τρόπο το θάνατο και δεν υποβάλλονται με απάνθρωπο τρόπο σε ατιμωτικά βασανιστήρια.

Αντιθέτως, τους παρέχεται ηρεμιστικό ώστε να χαλαρώσουν και να μη βιώσουν έντονο πόνο και αγωνία, ακόμα και σε αυτά υπάρχει σεβασμός στην οντότητα και την ύπαρξή τους. Με τον ίδιο τρόπο και τα ζώα τα οποία βοηθούν τον άνθρωπο σε εργασίες, έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν την απαραίτητη τροφή, φροντίδα και ξεκούραση.

Κάθε πράξη βιαιότητας προς οποιοδήποτε πλάσμα, φανερώνει το άγιο θυμικό του χαρακτήρα μας, βγάζει στην επιφάνεια τα άγρια ένστικτά μας για επιβολή και πρόκληση πόνου, ματαιώνοντας κάθε ανθρώπινο συναίσθημα φροντίδας και προστασίας που έχουμε κατακτήσει και έχει εξημερώσει την ορμή μας για τη βία.

Τι περιμένουμε για να καταδικάσουμε, επιτέλους, αυτό το βάρβαρο έθιμο το οποίο μας προσβάλλει;

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Διαβάστε επίσης

To αφήσαμε για αύριο…

To αφήσαμε για αύριο…

Αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα…

Close