Οι αγχώδεις γονείς τείνουν να μεταφέρουν το άγχος τους στα παιδιά τους, αλλά εννοείται ότι αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει.

Mια νέα μελέτη διαπιστώνει ότι μια οικογενειακή θεραπευτική παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει να σπάσει ο κύκλος του άγχους από το γονέα στο παιδί.

Η μελέτη συμπεριέλαβε 136 οικογένειες όπου τουλάχιστον ο ένας γονέας έχει κυριευθεί με άγχος.

Αυτοί χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, για έναν χρόνο, οι οποίες έλαβαν είτε:

1- Οικογενειακή θεραπευτική παρακολούθηση από ψυχολόγο.

2- Μια ομάδα που τους δίνονταν γραπτές οδηγίες,

3- ή τίποτα.

Στην ομάδα που έλαβε θεραπεία, ο αριθμός των παιδιών που ανέπτυξαν άγχος ήταν μόνο 9%.

Στην ομάδα των γραπτών συμβουλών, 21% ανέπτυξαν άγχος.

Μετά από μόλις ένα χρόνο, το 31% των παιδιών με γονείς με το άγχος που δεν πήγαν στη θεραπεία ή δεν πήραν γραπτές οδηγίες είχαν αναπτύξει άγχος.

Οι οικογένειες στην ομάδα θεραπείας είχαν διδαχθεί να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα του άγχους και πώς να τα διαχειριστούν .

Ένας τρόπος διαχείρισης ονομάζεται «ο έλεγχος της πραγματικότητας».

Πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά ( και σε εμάς τους ίδιους) πώς να προσδιορίσουμε τις τρομακτικές σκέψεις και πώς να τις αλλάξουμε.

Για παράδειγμα, εάν ένα παιδί φοβάται τις γάτες και συναντά μια γάτα στο δρόμο, το παιδί μπορεί να διαχειριστεί την πρώτη τρομακτική σκέψη :

«Η γάτα δεν πρόκειται να μου κάνει κακό«

Στη συνέχεια, μπορούμε να δοκιμάσουμε αυτή τη σκέψη :

«Είναι πιθανό ότι η γάτα θα μου κάνει κακό;«

«Όχι, η γάτα δεν φαίνεται θυμωμένη. Δεν είναι προτεταμένα τα δόντια ή δεν νιαουρίζει επιθετικά , απλά κάθεται εκεί.»

«Εντάξει, μπορώ να συνεχίσω με σιγουριά ότι η γάτα δεν θα μου κάνει τίποτα. «

Πρέπει να αναφέρουμε ότι το άγχος με τις φοβίες είναι πάρα πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Μια χρόνια αγχώδης καθημερινότητα , μπορεί να προκαλέσει φοβίες σε κάποια ερεθίσματα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε καθόλου το αίσθημα φόβου.

Στην ερώτηση:

Πάσχω από έντονο άγχος και έχω φοβίες, με πόσες συνεδρίες θα είμαι καλά;

Δεν υπάρχει όριο ή χρονοδιάγραμμα για το πότε θα επανέλθει κάποιος στο επιθυμητό αποτέλεσμα, όταν επισκέπτεται κάποιο ειδικό Ψυχικής Υγείας.

Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν 2 επιλογές

Είτε επισκέπτεστε Ψυχίατρο και παίρνετε φαρμακευτική αγωγή που θα σας συνοδεύει πάντα στη ζωή σας (στις περισσότερες περιπτώσεις)
Είτε επισκέπτεστε κάποιον Ψυχολόγο και προσπαθεί να εστιάσει στο βαθύτερο πρόβλημα, βοηθώντας σας να διαχειριστείτε τα καθημερινά ερεθίσματα που σας επηρεάζουν αρνητικά.

Η κάθε επιλογή είναι σωστή , σύμφωνα με τι αποτέλεσμα ζητάει ο κάθε ένας.

Πιστεύω ότι θα ήταν μια θετική εξέλιξη να αλλάξουμε το μοντέλο μας για την ψυχική υγεία σε μια μέθοδο τσεκάπ . Όπως παράδειγμα πηγαίνουμε στον οδοντίατρο κάθε έξι μήνες. Ο κλάδος μας αναπτύσσεται συνεχώς , οψόμεθα .

Του Αντώνιου Καλέντζη, Ψυχολόγος, Συγγραφέας