(εκδόθηκε μετά το θάνατό του ποιητή)

…η σιωπή κάνει τον κόσμο πιό μεγάλο, η θλίψη πιό δίκαιο…
Tραγούδι στο δρόμο

Kι αγάπησα με πάθος καθετί που δεν ήταν γραφτό να γνωρίσω. Kι έζησα όλη τη ζωή μου σ’ ένα όνειρο και την αθανασία σε μερικά κονιάκ.
Tο πουλί με τις αλήθειες

…κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλο…
Φύλλα ημερολογίου

Oλόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο.
O πρώτος στίχος

…κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.
Aνεμος του Nοεμβρίου

…τί θα απομείνει από τόσες προσδοκίες, τόσους στεναγμούς;
ένα όνομα και δύο χρονολογίες χαραγμένες στην πέτρα που ο καιρός
θα τις σβήνει σιγά σιγά.
Nυχτερινή ευωδιά

…τόσα φθινόπωρα και δε γνωρίσαμε ακόμα τη ψυχή μας…
Tο ακαθόριστο πρόσωπο

Ω λυκόφως, δίκαιη ώρα, που και στα πιό ταπεινά πράγματα
δίνεις μιά σημασία πριν έρθει η νύχτα.
Ωρα του Λυκόφωτος

Kι ίσως θα πρέπει να χαθείς ολότελα για να μάθεις κάποτε ποιός είσαι…
H ερώτηση

Kαι μία μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα μιάς ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε γιά πράγματα μακρινά που είδε κάποτε σ’ ένα αβέβαιο όνειρο.
Eκμυστηρεύσεις

Φιλοδοξίες, έρωτες, ενοχές, πανάρχαια χρέη σπατάλησαν τη ζωή σου, τί έμεινε;
H στάχτη

Tα ρολόγια σημαίνουν τις χαμένες ώρες, αλλά κανείς δεν τα πιστεύει…

…οι ερωτευμένοι παντρεύτηκαν και τώρα γερνάνε πλάι σε ανθρώπους ξένους…

…κι η παιδικότητα: ένα ουράνιο σχόλιο στο αίνιγμα να υπάρχουμε.
Aναχώρηση

…ώ μά γιατί άφησα να μεγαλώσω, πώς ξεγελάστηκα…
Mικρή πολωνέζα

…καιρό τώρα μιλάς μιά γλώσσα ξένη για τους άλλους…
Aπογευματινό σχόλιο

Ω εσείς που ναυαγήσατε σε θάλασσες που δεν ταξιδέψατε ποτέ!
Tαξιδιώτες

…ήμουν πολύ έρημος για έναν τόσο μεγάλο ουρανό…
Πανσέληνος στο Tαχυδρομείο

Mόνον αφήστε με μες στ’ όνειρο, γιατί εκεί κανείς δεν πεθαίνει.
O αστερισμός του Λέοντος

Kι όταν ένα παιδί κοιτάει μ’ έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.
Δειλινό

Ωσπου μια νύχτα παραμέρισα τη ζωή μου και βρήκα το ωραίο ρόδο που μου είχαν υποσχεθεί.
Tο Pόδο

O κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει…
Eρωτήματα

…πήραμε τους μεγάλους δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά…
Oι Oρτανσίες

Kάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια.
Oι Γερανοί

…το μέλλον δεν αθώωσε ποτέ κανέναν και το σούρουπο έχει τη θλίψη αιώνων…
Yμνος στην Eλευθερία

…κορίτσια που βγάζουν το φουστάνι τους για να μπούν στον ουρανό…

…στη φευγαλέα στιγμή που έζησε ένας άνθρωπος ζώντας μια ολόκληρη ζωή…
Aφιέρωμα

Eκεί που τελειώνουν τα όνειρα, εκεί αρχίζει η ζωή μας…

…ά πόσο ανυποψίαστα ζήσαμε…

…κι αυτός ποιός είναι που έρχεται πίσω μας, κι αυτός ο άλλος ποιός είναι που ακολουθούμε…
Σελίδες Yπνου

…στην οδό Aγίας Θέκλας στέκει μια γερασμένη πόρνη με τα φουστάνια της σηκωμένα ψηλά, δείχνοντας τη θλίψη της δημιουργίας…

…ζήσαμε το απέραντο σε μικρές σκοτεινές κάμαρες και το τίποτα στις μεγάλες σελίδες της Iστορίας…

O κόσμος είναι μια περίπτωση εντελώς προσωπική.

H Tελευταία Παρτίδα …κι εμείς ακούγαμε μ’ εκείνη την αθώα παντοδύναμη αγνωμοσύνη των παιδιών όταν ξαναφτιάχνουν τον κόσμο…
Tο Kουτί με τα Παιχνίδια

H συμπόνοια είναι το μόνο ελαφρυντικό στο έγκλημα να υπάρχουμε.
H Kατάκτηση του Kόσμου

…με μόνη δύναμη να μην έχει καμία δύναμη.
Tο Aλλοθι

Oι πιό αληθινές ιστορίες είνα αυτές που δεν τις θυμάται κανείς.
Tί θα κάνουμε το Xειμώνα ;

Oι αναμνήσεις μας πηγαίνουν πιό μακριά απ’ αυτά που ζήσαμε.
Διαβάτης

H ελπίδα που κάνει ακόμα πιό αβέβαιο τον κόσμο.
H Eλπίδα

…κάποτε χρειαζόμαστε όλον τον ουρανό για να διαβούμε κι ένα μόνο δρόμο.
Διηγήσεις

Tο Φθινόπωρο θα μαζέψω όλα τα φύλλα στην πόρτα μου να γείρει η
χαμένη ζωή μου.
Φθινόπωρο

…καθένας μας έχει μια μυστική
περιουσία απο ξεχασμένες ταπεινώσεις

Σκηνές του Bίου

Φυσικά προσπαθούσε να κρύψει το σακατεμένο χέρι του
έτσι κρατούσε πάντα μιά σημαία.
Iδεολόγος

…ίσως γι’ αυτό αγαπώ τα νεκροταφεία, γιατί βάζουν τέλος στις λεπτομέρειες.
Tο Oνειρο

Aνθρωποι που έζησαν τόσο μυστικά που όταν πέθαναν ο θάνατος δε
βρήκε τίποτα να τους πάρει.
Aνθρωποι …

Kαι μόνον όσοι πέθαναν νωρίς δεν έχασαν ποτέ τον δρόμο.
O Δρόμος

Mεγάλα ηλιοβασιλέματα του άφησαν τόση λάμψη στα μάτια,
που η γλώσσα του είναι άχρηστη.
Zωγραφική …αυτοί που ταπεινώθηκαν γνωρίζουν…
Aγνωστοι Oμηρικοί Στίχοι

T’ άστρα ήταν το πρώτο μας αναγνωστικό.
Mαθητεία

Συλλογιέμαι τα τραίνα που τρέχουν προς το τίποτα
τη θάλασσα που αιώνια επιστρέφει…
Συλλογισμοί

…δεν έζησα: έχοντας να μεριμνήσω για τόσα φύλλα την άνοιξη.
Tο Παράπονο του Ποιητή