Και φυσικά πρέπει να σκεφτώ και σε τι κόσμο θα στείλω το παιδί μου.

Γρήγορα θα μου το αρπάξει το σχολείο και θα του γεμίσει το κεφάλι με ανακρίβειες, που μάταια τις πολεμούσα μια ζωή εγώ.
Θα ΄πρεπε δηλαδή να βλέπω εγώ τον γιο μου να γίνεται μπρος στα μάτια μου ένας ηλίθιος κομφορμιστής;
Ή μήπως θα ΄πρεπε να του ενσταλάξω τις δικές μου ιδέες και να τον βλέπω να υποφέρει, έτσι όπως θα σύρεται στις ίδιες συγκρούσεις μ` εμένα;

Μίλαν Κούντερα, “Το βαλς του αποχαιρετισμού”, εκδόσεις Εστία