Όσο και αν μένουν ανεκτέλεστα τα έργα,

όσο και αν είναι πλήρης η σιγή (η σφύζουσα εντούτοις)
και το μηδέν αν διαγράφεται στρογγυλόν, ως άφωνον στόμα ανοικτόν,

πάντα, μα πάντα, η σιγή και τα ανεκτέλεστα όλα,
θα περιέχουν εν μέγα μυστήριο γιομάτο,

ένα μυστήριον υπερπλήρες, χωρίς κενά και δίχως απουσίαν,
εν μέγα μυστήριο (ως το μυστήριον της ζωής εν τάφω)

το φανερόν, το τηλαυγές, το πλήρες μυστήριον της υπάρξεως της ζωής,
Άλφα – Ωμέγα.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Οκτάνα, εκδόσεις Ίκαρος, 6η έκδοση, Αθήνα 2002