Τι’ ναι η αγάπη˙ Μια γλυκύτατη –όμως μάταια – προσμονή,
ένα άγγιγμα που το θαρρείς αιώνιο, μα θα φύγει.
Κι αν τη ζωή σου μέτραγες μ’ αυτήν, βαθύτερα πονεί,
καθώς η αγάπη σου πολλή μα η ζωή σου λίγη.

Και κει που λες πως βάδισες τη μυστική, στενή οδό
και τ’ άδυτο άγγιξες ενός χαμένου παραδείσου,
το πεπρωμένο – έτσι μια – σε ξαναφέρνει πίσω εδώ
να ψάχνεις πάλι απ’ την αρχή να βρεις την πρώην ζωή σου.

Τι’ ναι η αγάπη˙ Ένα όνειρο άπιαστο πάντα, που κρεμάς
τις προσδοκίες πάνω του και τις κρυφές σου ελπίδες.
Κι όμως απ’ όλους πέρασε στάθηκε λίγο και σε μας
και συ – με μάτια ορθάνοιχτα – τη λάμψη της δεν είδες.

Πάρις Ξεπουλιάς, από την ποιητική συλλογή ,«Ο χαμένος δρόμος»