Έριχ Φρόμ: νομίζεις ότι ξέρεις τι θέλεις, ενώ στην παραγματικότητα θέλεις αυτό που προσδοκούν άλλοι για σένα

Το έργο αυτό προσπαθούμε επίμονα να το αποφύγουμε, αποδεχόμενοι έτοιμους σκοπούς σαν να ήταν δικοί μας.

Έριχ Φρόμ: νομίζεις ότι ξέρεις τι θέλεις, ενώ στην παραγματικότητα θέλεις αυτό που προσδοκούν άλλοι για σένα

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ανθρώπου είναι ότι δεν κάθεται να σκεφτεί αν οι σκοποί που επιδιώκει είναι κάτι που επιθυμεί ο ίδιος.

Στο σχολείο θέλει να πάρει καλούς βαθμούς, σαν μεγάλος θέλει να επιτύχει όσο γίνεται περισσότερα, να κερδίσει χρήματα, να αποκτήσει κύρος, να αγοράσει καλύτερο αυτοκίνητο, να κάνει ταξίδια.
Όταν όμως μέσα σε αυτήν την εντατική δραστηριότητα σταματήσει για να σκεφτεί, στο μυαλό του μπορεί να γεννηθεί το εξής ερώτημα: αν πετύχω αυτήν τη νέα δουλειά, αν αγοράσω αυτό το καλύτερο αυτοκίνητο, αν κάνω αυτό το ταξίδι, τι βγαίνει;

Προς τι όλα αυτά;
Εγώ είμαι πραγματικά εκείνος που επιθυμεί όλα αυτά;

Δεν επιδιώκω κάποιο σκοπό, που υποτίθεται πως θα με κάνει ευτυχή, που όμως μου ξεφεύγει μόλις φτάνω στην επιτυχία του;

Τα ερωτήματα αυτά, όταν εγείρονται, δημιουργούν φόβο, γιατί θέτουν επί τάπητος την ίδια τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται όλη η δραστηριότητα του ανθρώπου.
Τη γνώση του για το τι επιθυμεί.

Οι άνθρωποι τείνουν για τον λόγο αυτό να απαλλαγούν όσο συντομότερα γίνεται από αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις.
Αισθάνονται να τους ενοχλούν αυτά τα ερωτήματα γιατί έχουν κουραστεί ή νιώθουν αποθάρρυνση και συνεχίζουν να επιδιώκουν τους σκοπούς που πιστεύουν πως είναι δικοί τους.

Όλα αυτά όμως δίνουν μια αμυδρή απεικόνιση της αλήθειας.
Της αλήθειας πως ο σύγχρονος άνθρωπος ζει με την αυταπάτη πως ξέρει τι θέλει, ενώ πραγματικά θέλει αυτό που προσδοκούν οι άλλοι να θέλει.

Για να το παραδεχτεί αυτό, πρέπει να καταλάβει πως το να ξέρει κανείς τι πραγματικά θέλει δεν είναι εύκολο, όπως νομίζει ο περισσότερος κόσμος, αλλά ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που πρέπει να λύσει κάθε ανθρώπινο ον.

Το έργο αυτό προσπαθούμε επίμονα να το αποφύγουμε, αποδεχόμενοι έτοιμους σκοπούς σαν να ήταν δικοί μας.
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι πρόθυμος να αναλάβει μεγάλους κινδύνους όταν προσπαθεί να επιτύχει σκοπούς που υποτίθεται πως είναι “δικοί του”.

Αισθάνεται όμως μεγάλο φόβο όταν πρόκειται να αναλάβει τον κίνδυνο και την ευθύνη να καθορίσει ο ίδιος τις επιδιώξεις του.

Έριχ Φρομ (Erich Fromm), “Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία”, Εκδόσεις Διόπτρα

Διαβάστε επίσης

Γιατί οι άνθρωποι δεν λένε πια «ευχαριστώ» ο ένας στον άλλο;

Γιατί οι άνθρωποι δεν λένε πια «ευχαριστώ» ο ένας στον άλλο;

Είναι δεδομένο πως σου έχει τύχει πολύ συχνά να βοηθήσεις με κάποιον τρόπο έναν άλλο άνθρωπο αλλά αυτός να μην σου πει καν «ευχαριστώ». Μάλιστα, είναι εξίσου δεδομένο πως αν ανατρέξεις στα «αρχεία» των αναμνήσεών σου σίγουρα θα έχεις βρεθεί και στην αντίθετη θέση: να είσαι εσύ που πρέπει να πεις «ευχαριστώ» αλλά να μην […]

Close