Ο Λιν-Τσι διηγείται: όταν ήμουν νεαρός μου άρεσε να κάνω βόλτες με τη μικρή βάρκα μου.
Μπορούσα ώρες να περιπλανιέμαι μες στη λίμνη.

Μια νύχτα καθόμουν στη βάρκα με κλειστά μάτια.
Ξαφνικά κάτι χτύπησε τη βάρκα μου. Εξοργισμένος σηκώθηκα, ήμουν έτοιμος να μαλώσω με τον άνθρωπο που με ενόχλησε, αλλά είδα μια άδεια βάρκα.
Η οργή μου έπεσε στο κενό. Δεν μου έμεινε τίποτα να κάνω, παρά να ξανακαθίσω, να κλείσω τα μάτια μου και ν’ αρχίσω να μελετάω την οργή μου.

Εκείνη τη στιγμή έκανα το πρώτο βήμα προς τον εαυτό μου. Αυτήν την ήσυχη νύχτα πλησίασα την ψυχή μου. Η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου.
Μετά πολλές φορές όταν κάποιος ήθελε να με προσβάλλει και μέσα μου ξυπνούσε η οργή, εγώ γελούσα και έλεγα: και αυτή η βάρκα είναι άδεια.

Λιν Τσι, Κινέζικη φιλοσοφία